Zvonik katedrale sv. Stošije

Ova monumentalna neoromantička građevina (56 m) svoje korijenje počinje stvarati u 15. stoljeću kada su u doba nadbiskupa Maffea Valaressa sagrađeni prizemlje i prvi kat. O tome svjedoče i dva grba nadbiskupa Valaressa uz grb pape Pavla II. postavljeni na sjeveroistočnoj strani zvonika. No zbog mnogih poteškoća, ratna zbivanja, nedostatak novca… gradnja će se nastaviti tek potkraj 19. stoljeća u vrijeme nadbiskupa Petra Dujma Maupasa, metropolite Dalmacije. Prema nacrtima engleskog arhitekta Thomasa Grahama Jacksona iz 1890. godine po uzoru na zvonik u Rabu, gradnju je odobrila Centralna komisija u Beču, a sama izgradnja trajala je do 1894. godine. Zvonik je tada stekao tri nova kata i visoku osmerostranu piramidu na kojoj se nalazi mjedena skulptura anđela koji se okreće u smjeru puhanja vjetra.

Na četiri kuta zadnjeg kata, poput garguja (fr. gagouille) – ispust vode, prikazani su simboli četiri evanđelista: orao: sv. Ivan, vol: sv. Luka, lav: sv. Marko, anđeo: sv. Matej. Uz različite kamene motive (akantusovi listovi) zvonik je bogat i kamenim intarzijama u obliku cvijeta, što ga čini izrazito jedinstvenom i lijepom građevinom, prepoznatljivim simbolom Zadra.

The tower

This monumental neo-Romantic building (56m) has its roots in the 15^th century, when the ground and second floors were built during the time of Archbishop Maffeo Valaresso. This is shown by the two coats of arms of Archbishop Valaresso next to the coat of arms of Pope Paul II. placed on the northeast side of the bell tower. But because of many difficulties, wartime, lack of money, etc., the construction would continue only at the end of the 19^th century, during the time of Archbishop Petar Dujma Maupas, Metropolitan of Dalmatia. According to plans by an English architect Thomas Graham Jackson from 1890, modelled using the Rab bell tower as inspiration, the construction was approved by the Vienna Central Commission and the construction itself lasted until 1894. The steeple was enriched with three new floors and a tall eight-sided pyramid on which is a brass sculpture of an angel turning in the direction of the wind.

At the four corners of the top floor, like a gargoyle (fr. gargouille) – a water intake, are depicted the symbols of the four evangelists: eagle – St. John; ox – St. Luke; lion – St. Mark; angel – Matthew. In addition to various stone motifs (acanthus leaves), the bell tower is rich in flower-shaped stone inlays, making it an extremely unique and stunning building, a recognizable symbol of Zadar.

Der Turm

Dieser monumentale neoromantische Bau mit einer Höhe von 56 Metern hat seine Wurzeln im 15. Jh., als Erzbischof Maffeo Valaresso das Erdgeschoss und das erste Stockwerk errichten ließ. Davon zeugen die beiden Wappen des Erzbischofs, die neben dem Wappen von Papst Paul II. an der Nordostseite des Glockenturms angebracht sind.

Wegen verschiedenster Widrigkeiten, Krieg und Geldmangel konnte der Bau erst Ende des 19. Jh. unter Erzbischof Petar Dujma Maupas, Metropolit von Dalmatien, fortgesetzt werden. Die Wiener Zentralkommission hatte den Bau nach den Plänen des englischen Architekten Thomas Graham Jackson aus dem Jahr 1890 genehmigt, die sich am Glockenturm von Rab orientierten. Fertiggestellt wurde der Bau 1894, dabei wurde der Turm um drei weitere Stockwerke und eine hohe achteckige Pyramide erweitert, auf der sich die Messingskulptur eines sich in Windrichtung drehenden Engels befindet.

An den vier Ecken des obersten Stockwerks sind wie Wasserspeier die Symbole der vier Evangelisten abgebildet: Adler (Johannes), Stier (Lukas), Löwe (Markus) und Engel (Matthäus). Zusätzlich zu verschiedenen Steinmotiven (Akanthusblätter) ist der Glockenturm reich an blumenförmigen Steinintarsien, die ihn zu einem einzigartigen und beeindruckenden Bauwerk machen, einem erkennbaren Symbol der Stadt Zadar.

Il campanile

Questo monumentale edificio neoromantico (56 m) affonda le sue radici nel XV secolo, quando il piano terra e il secondo piano furono costruiti al tempo dell’arcivescovo Maffeo Valaresso. Lo dimostrano i due stemmi dell’arcivescovo Valaresso accanto allo stemma di Papa Paolo II. posti sul lato nord-est del campanile. Ma a causa di molte difficoltà, tempo di guerra, mancanza di denaro, ecc. la costruzione continuerà solo alla fine del XIX secolo, al tempo dell’arcivescovo Petar Dujma Maupas, metropolita della Dalmazia. Secondo il progetto dell’architetto inglese Thomas Graham Jackson del 1890, ispirando al campanile di Rab, la costruzione fu approvata dalla Commissione Centrale di Vienna e durò fino al 1894. Il campanile fu arricchito di tre nuovi piani e di un’alta piramide a otto lati su cui si trova la scultura in ottone di un angelo che gira in direzione del vento.

Ai quattro angoli dell’ultimo piano, come una gargolla (fr. gargouille) – una presa d’acqua, sono raffigurati i simboli dei quattro evangelisti: aquila – San Giovanni; bue – San Luca; leone – San Marco; angelo – Matteo. Oltre a vari motivi in pietra (foglie d’acanto), il campanile è ricco di intarsi in pietra a forma di fiore, che lo rendono un edificio estremamente unico e sorprendente, un simbolo riconoscibile di Zara.

La tour

Ce bâtiment néo-romantique monumental (56 m) trouve ses origines au XV^e siècle, lorsque le rez-de-chaussée et le deuxième étage ont été construits à l’époque de l’archevêque Maffeo Valaresso. Les deux armoiries de l’archevêque Valaresso à côté des armoiries du pape Paul II, placées sur le côté nord-est du clocher, en témoignent. Mais en raison de nombreuses difficultés, temps de guerre, manque d’argent, etc., la construction ne s’est poursuivie qu’à la fin du XIX^e siècle, à l’époque de l’archevêque Petar Dujma Maupas, métropolite de Dalmatie. Selon les plans de l’architecte anglais Thomas Graham Jackson datant de 1890 et s’inspirant du clocher de Rab, la construction a été approuvée par la Commission centrale de Vienne et a duré jusqu’en 1894. Le clocher a été enrichi de trois nouveaux étages et d’une haute pyramide à huit faces sur laquelle se trouve une sculpture en laiton d’un ange tournant dans le sens du vent.

Aux quatre coins du dernier étage, comme une gargouille – une prise d’eau – sont représentés les symboles des quatre évangélistes : l’aigle – saint Jean ; le bœuf – saint Luc ; le lion – saint Marc ; l’ange – saint Matthieu. Outre divers motifs en pierre (feuilles d’acanthe), le clocher est riche en incrustations de pierres en forme de fleurs, ce qui en fait un édifice extrêmement unique et étonnant, un symbole reconnaissable de Zadar.

A torre

Este monumental edifício neorromântico (56 m) tem as suas raízes no século XV, quando o rés do chão e o segundo andar foram construídos no tempo do arcebispo Maffeo Valaresso. Este facto é demonstrado pelos dois brasões do Arcebispo Valaresso ao lado do brasão do Papa Paulo II, colocados no lado nordeste da torre sineira. Mas devido a muitas dificuldades, tempo de guerra, falta de dinheiro, etc., a construção só prosseguiu no final do século XIX, durante o tempo do Arcebispo Petar Dujma Maupas, Metropolita da Dalmácia. De acordo com o projeto do arquiteto inglês Thomas Graham Jackson, de 1890, inspirado no campanário de Rab, a construção foi aprovada pela Comissão Central de Viena e a construção propriamente dita prolongou-se até 1894. O campanário foi enriquecido com três novos andares e uma pirâmide alta de oito lados, sobre a qual se encontra uma escultura em latão de um anjo que gira na direção do vento.

Nos quatro cantos do último andar, como uma gárgula, estão representados os símbolos dos quatro evangelistas: águia – S. João; boi – S. Lucas; leão – S. Marcos; anjo – Mateus. Para além de vários motivos em pedra (folhas de acanto), a torre sineira é rica em incrustações de pedra em forma de flores, o que faz dela um edifício extremamente único e deslumbrante, um símbolo reconhecível de Zadar.

Башня

Это монументальное неоромантическое здание (56 м) уходит своими корнями в XV век, когда первый и второй этажи были построены во времена архиепископа Маффео Валарессо. Об этом свидетельствуют два герба архиепископа Валарессо рядом с гербом Папы Павла II, размещенные на северо-восточной стороне колокольни. Но из-за многочисленных трудностей, военного времени, нехватки денег и т.д., строительство продолжилось только в конце XIX века, во времена архиепископа Петра Дуймы Мопаса, митрополита Далмации. По планам английского архитектора Томаса Грэма Джексона от 1890 года, созданным по образцу колокольни Раба, строительство было одобрено Венской центральной комиссией, а само строительство продолжалось до 1894 года. Шпиль был дополнен тремя новыми этажами и высокой восьмигранной пирамидой, на которой установлена латунная скульптура ангела, поворачивающегося по направлению ветра.

На четырех углах верхнего этажа, подобно горгулье (фр. gargouille) – водозабору, изображены символы четырех евангелистов: орел – святого Иоанна; вол – святого Луки; лев – святого Марка; ангел – Матфея. Помимо различных каменных мотивов (листья аканта), колокольня изобилует каменными инкрустациями в виде цветов, что делает ее чрезвычайно уникальным и потрясающим зданием, узнаваемым символом Задара.

A torony

A monumentális neoromán építmény (56 m) munkálatai a 15. században kezdődtek, amikor is a földszint és a második emelet Maffeo Valaresso érsek idején megépült. Erről tanúskodik a harangtorony északkeleti oldalán elhelyezett II. Pál pápa címere mellett Valaresso érsek két címere. De a sok nehézség – háborús idők, pénzhiány stb. – miatt az építkezés csak a 19. század végén folytatódott, Petar Dujma Maupas dalmáciai érsek idején. Az építkezés Thomas Graham Jackson angol építész 1890-es tervei szerint zajlott, amelyek a Rab-i harangtorony mintájára készültek. Ezt egy bécsi központi bizottság hagyta jóvá, és maga az építkezés 1894-ig tartott. A tornyot három új emelettel és egy magas, nyolcszögletű piramisszerű csúccsal toldották meg, amelyet a szél irányába forduló angyalt ábrázoló rézszobor koronáz meg.

A legfelső emelet négy sarkán a vízköpők (franciául gargouille) a négy evangélista szimbólumait ábrázolják: sas – Szent János; bika – Szent Lukács; oroszlán – Szent Márk; angyal – Szent Máté. A harangtorony különböző, kőből faragott intarziás növényi motívumokban (pl. akantuszlevelek, egyéb virágmotívumok) gazdag, így rendkívül egyedi és lenyűgöző épület, Zadar rögtön felismerhető szimbóluma.

Wieża

            Ten monumentalny neoromański budynek (56 m) ma swoje korzenie w XV wieku, kiedy to parter i pierwsze piętro zostały zbudowane za czasów arcybiskupa Maffeo Valaresso. Świadczą o tym dwa herby arcybiskupa Valaresso obok herbu papieża Pawła II umieszczone na północno-wschodniej stronie dzwonnicy. Jednak z powodu wielu trudności, wojny, braku pieniędzy itp., budowa była kontynuowana dopiero pod koniec XIX wieku, za czasów arcybiskupa Piotra Dujmy Maupasa, metropolity Dalmacji. Zgodnie z planami angielskiego architekta Thomasa Grahama Jacksona z 1890 roku, wzorowanymi na dzwonnicy z miasta i wyspy Rab, budowa została zatwierdzona przez Wiedeńską Komisję Centralną, a sama budowa trwała do 1894 roku. Wieża została wzbogacona o trzy nowe piętra i wysoką ośmioboczną piramidę, na której znajduje się mosiężna rzeźba anioła, obracającego się w kierunku wiatru.

            W czterech rogach najwyższej kondygnacji, niczym gargulec (fr. gargouille) – ujęcie wody, przedstawiono symbole czterech ewangelistów: orła – św. Jana; woła – św. Łukasza; lwa – św. Marka; anioła – św. Mateusza. Oprócz różnych motywów kamiennych (liście akantu), dzwonnica jest bogata w kamienne inkrustacje w kształcie kwiatów, co czyni ją niezwykle wyjątkową i oszałamiającą budowlą, rozpoznawalnym symbolem Zadaru.

El campanario

          Este monumental edificio neorromántico (56 m) hunde sus raíces en el siglo XV, cuando se construyeron la planta baja y el segundo piso en tiempos del arzobispo Maffeo Valaresso. Así lo demuestran los dos escudos del arzobispo Valaresso junto al escudo del Papa Pablo II. colocados en el lado noreste del campanario. Pero debido a muchas dificultades, tiempos de guerra, falta de dinero, etc., la construcción no continuaría hasta finales del siglo XIX, en tiempos del arzobispo Petar Dujma Maupas, metropolitano de Dalmacia. Según los planos del arquitecto inglés Thomas Graham Jackson de 1890, modelados tomando como inspiración el campanario del Rab, la construcción fue aprobada por la Comisión Central de Viena y la obra propiamente dicha duró hasta 1894. El campanario se enriqueció con tres nuevos pisos y una alta pirámide de ocho lados sobre la que hay una escultura de latón de un ángel que gira en la dirección del viento.

          En las cuatro esquinas del último piso, a modo de gárgola (fr. gargouille) -una toma de agua-, están representados los símbolos de los cuatro evangelistas: águila -San Juan-; buey -San Lucas-; león -San Marcos-; ángel -Mateo-. Además de diversos motivos en piedra (hojas de acanto), el campanario está repleto de incrustaciones de piedra en forma de flor, lo que lo convierte en un edificio extremadamente singular y deslumbrante, símbolo reconocible de Zadar.