Sveta Stošija
(sv. Anastazija)

Vodič kroz katedralu sv. Stošije

Izaberi jezik | Choose a language

HRVATSKI
ENGLISH
DEUTSCH
ITALIANO
FRANÇAIS
PORTUGUÊS
РУССКИЙ
MAGYAR
POLSKI
ESPAÑOL

Sveta Stošija (sv. Anastazija)

U zahvalu za sklapanje mira između Istoka i Zapada na dar iz Carigrada 810. godine biskup Donat dobiva relikvije sv. Anastazije mučenice. Dao je izraditi i sarkofag o čemu svjedoče i tri natpisa na sarkofagu.

Natpis:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Natpis:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /

STASIE

Natpis:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Sveta Stošija (Anastazija) živjela je u Sirmiumu – prijestolnici rimskog Ilirika, sadašnjoj Srijemskoj Mitrovici za vrijeme vladavine rimskog cara Dioklecijana (3./4. stoljeće). Nakon muževljeve smrti sve imanje razdaje za siromahe i brine se oko progonjenih kršćana. Na Božić, 25. prosinca 304. godine osuđena je zbog ispovijedanja kršćanske vjere i živa spaljena na lomači. Tako je na dan Isusova rođenja doživjela svoj nebeski rođendan i u potpunosti spoznala poziv svojeg krsnog imena. Naime, u prijevodu njezino ime znači Vazmenka (Uskrs). Na taj način sv. Stošija se potpuno poistovjetila s mukom, smrći i uskrsnućem Isusa Krista. Iz Sirmija, gdje je sagrađena njezina prva crkva, njezino se štovanje prenijelo najprije u Carigrad, a odatle u Rim, gdje su joj podignute bazilike. Za vrijeme barbarskih provala Huna i Avara kršćani su relikvije (ostatke, moći) svojih mučenika prenijeli na sigurnija mjesta. U to vrijeme mučenički prah svete Stošije prenesen je u Carigrad, a potom u 9. stoljeću u grad Zadar.

Stošijino ime uvršteno je u Rimski kanon, a sam blagdan sv. Stošije slavi se u Zadru i Zadarskoj nadbiskupiji – 15. siječnja.

St. Anastasia

In gratitude for bringing about peace between the East and the West, as a gift from Constantinople in 810, Bishop Donat received the relics of the martyr St. Anastasia. He also had a sarcophagus made, as evidenced by the three inscriptions on the sarcophagus.

Inscription:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Inscription:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Inscription:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

St. Anastasia lived in Sirmium, the capital of Roman Illyric, today’s Srijemska Mitrovica, during the reign of the Roman emperor Diocletian (3^rd/4^th century). After her husband’s death, she donated all her possessions to the poor and cared for persecuted Christians. On Christmas Day, December 25^th, 304, she was condemned for professing the Christian faith and burned alive at the stake.

Thus, on the day of Jesus birth, she experienced her heavenly birthday and fully realized the calling of her baptismal name. Namely, in translation, her name means Resurrection (gr. ἀνάστασıς, anastasis), which equates her with Jesus Christ in his martyrdom and death, and with his resurrection she became that. From Sirmium, where her first church was built, her veneration was transferred first to Constantinople, and from there to Rome. During the barbaric invasions of the Huns and Avars, Christians transferred the relics of their martyrs to safer places. At that time, the martyr’s dust of Saint Anastasia was transferred to Constantinople, and then in the 9th century to the city of Zadar.

St. Anastasia’s name is included in the Roman Canon, and the feast of St. Anastasia is celebrated in Zadar and the Archdiocese of Zadar on January 15^th each year.

Hl. Anastasia

Als Dank für Friedensschluss zwischen Ost und West erhielt Bischof Donat im Jahr 810 von Konstantinopel die Reliquien der heiligen Märtyrerin Anastasia. Er ließ einen Sarkophag anfertigen. Drei Inschriften auf dem Sarkophag geben davon Zeugnis:

Aufschrift:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Inschrift:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Inschrift:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Die heilige Anastasia lebte in Sirmium, der Hauptstadt des römischen Illyriens, dem heutigen Srijemska Mitrovica während der Herrschaft des römischen Kaisers Diokletian (3./4. Jahrhundert). Nach dem Tod ihres Mannes schenkte sie ihren gesamten Besitz den Armen und kümmerte sich um verfolgte Christen. Am Weihnachtstag, dem 25. Dezember 304, wurde sie wegen ihres Bekenntnisses zum christlichen Glauben verurteilt und lebendig auf dem Scheiterhaufen verbrannt. So erlebte sie am Tag der Geburt Jesu ihren himmlischen Geburtstag und verwirklichte die Berufung ihres Taufnamens, der in der Übersetzung „Auferstehung“ (gr. ἀνάστασıς, anastasis) bedeutet: Mit Jesus Christus war sie nun verbunden in Martyrium und Tod und in seiner Auferstehung wurde auch sie auferweckt. Von Sirmium aus, wo die erste Kirche ihr zu Ehren errichtet wurde, gelangte ihre Verehrung zunächst nach Konstantinopel und von dort nach Rom, wo ihr mehrere Kirchen geweiht wurden. Während der barbarischen Invasionen der Hunnen und Awaren mussten die Christen die Reliquien ihrer Märtyrer an sicherere Orte bringen. Die Asche der hl. Anastasia wurde damals nach Konstantinopel gebracht und gelangte im 9. Jh. nach Zadar.

Der Name der heiligen Anastasia findet sich auch im römischen Kanon (1. Eucharistisches Hochgebet); ihr Festtag wird in Zadar und in der gesamten Erzdiözese am 15. Januar gefeiert.

Sant’Anastasia

In segno di gratitudine per aver portato la pace tra Oriente e Occidente, nell’810 il vescovo Donat ricevette in dono da Costantinopoli le reliquie della martire Sant’Anastasia. Fece anche costruire un sarcofago, come testimoniano le tre iscrizioni sul sarcofago.

Iscrizione:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Iscrizione:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Iscrizione:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Sant’Anastasia visse a Sirmium, capitale dell’Illirico romano, l’odierna Srijemska Mitrovica, durante il regno dell’imperatore romano Diocleziano (III/IV secolo). Dopo la morte del marito, donò tutti i suoi beni ai poveri e si prese cura dei cristiani perseguitati. Il giorno di Natale, il 25 dicembre 304, fu condannata per aver professato la fede cristiana e bruciata viva sul rogo.

Così, nel giorno della nascita di Gesù, visse il suo compleanno celeste e realizzò pienamente la vocazione del suo nome battesimale. Tradotto, infatti, il suo nome significa Resurrezione (gr. ἀνάστασıς, anastasis). Così lei si è pienamente identificata al nostro Signore Gesù Cristo. Da Sirmium, dove fu costruita la prima chiesa, la sua venerazione fu trasferita prima a Costantinopoli e da lì a Roma. Durante le invasioni barbariche degli Unni e degli Avari, i cristiani trasferirono le reliquie dei loro martiri in luoghi più sicuri. A quel tempo, la polvere della martire fu trasferita a Costantinopoli e poi, nel IX secolo, nella città di Zara.

Il nome di Sant’Anastasia è incluso nel Canone Romano e la festa di Sant’Anastasia viene celebrata a Zara e nell’Arcidiocesi di Zara il 15 gennaio di ogni anno.

Sainte Anastasie

En remerciement de la paix entre l’Orient et l’Occident, l’évêque Donat reçut en cadeau de Constantinople, en 810, les reliques de la martyre sainte Anastasie. Il fit également réaliser un sarcophage, comme en témoignent les trois inscriptions qui y figurent.

1^ère Inscription :

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

2^ème Inscription :

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

3^ème Inscription :

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Sainte Anastasie a vécu à Sirmium, la capitale de l’Illyrie romaine, l’actuelle Srijemska Mitrovica, sous le règne de l’empereur romain Dioclétien (III^e / IV^e siècle). Après la mort de son mari, elle a fait don de tous ses biens aux pauvres et s’est occupée des chrétiens persécutés. Le jour de Noël, le 25 décembre de l’an 304, elle est condamnée pour avoir professé la foi chrétienne et brûlée vive sur le bûcher.

Ainsi, le jour de la naissance de Jésus, elle a vécu son anniversaire céleste et a pleinement réalisé l’appel de son nom de baptême. En effet, son nom signifie Résurrection (gr. ἀνάστασıς, anastasis), ce qui l’assimile à Jésus-Christ dans son martyre et sa mort, et c’est ce qu’elle est devenue avec sa résurrection. De Sirmium, où fut construite sa première église, sa vénération s’est propagée d’abord à Constantinople, puis à Rome. Lors des invasions barbares des Huns et des Avars, les chrétiens ont transféré les reliques de leurs martyrs dans des lieux plus sûrs. À cette époque, les cendres du martyre de sainte Anastasie ont été transférées à Constantinople, puis, au IX^e siècle, dans la ville de Zadar.

Le nom de sainte Anastasie est inclus dans le canon romain et la fête de sainte Anastasie est célébrée à Zadar et dans l’archidiocèse de Zadar le 15 janvier chaque année.

Santa Anastácia

Como agradecimento por ter conseguido a paz entre o Oriente e o Ocidente, o bispo Donat recebeu de Constantinopla, em 810, as relíquias da mártir Santa Anastácia. Mandou também fazer um sarcófago, como o atestam as três inscrições no sarcófago.

Inscrição:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Inscrição:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Inscrição:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Santa Anastácia viveu em Sirmium, capital da Ilíria romana, atual Srijemska Mitrovica, durante o reinado do imperador romano Diocleciano (séculos III/4). Após a morte do marido, doou todos os seus bens aos pobres e cuidou dos cristãos perseguidos. No dia de Natal, 25 de dezembro de 304, foi condenada por professar a fé cristã e queimada viva numa fogueira.

Assim, no dia do nascimento de Jesus, ela viveu o seu aniversário celestial e realizou plenamente o chamamento do seu nome de batismo. Nomeadamente, na tradução, o seu nome significa Ressurreição (gr. ἀνάστασıς, anastasis), o que a equipara a Jesus Cristo no seu martírio e morte, e com a sua ressurreição ela tornou-se isso mesmo. De Sirmium, onde foi construída a sua primeira igreja, a sua veneração foi transferida primeiro para Constantinopla, e daí para Roma. Durante as invasões bárbaras dos hunos e dos ávaros, os cristãos transferiram as relíquias dos seus mártires para lugares mais seguros. Nessa altura, o pó de mártir de Santa Anastácia foi transferido para Constantinopla e, no século IX, para a cidade de Zadar.

O nome de Santa Anastácia está incluído no cânone romano e a festa de Santa Anastácia é celebrada em Zadar e na Arquidiocese de Zadar a 15 de janeiro de cada ano.

Святая Анастасия

В благодарность за установление мира между Востоком и Западом в 810 году в дар от Константинополя епископ Донат получил мощи мученицы Анастасии. Он также изготовил саркофаг, о чем свидетельствуют три надписи на саркофаге.

Надпись:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /.

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Надпись:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Надпись:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Святая Анастасия жила в Сирмиуме, столице римского Иллирика, нынешней Шриемской Митровицы, во времена правления римского императора Диоклетиана (III-IV вв.). После смерти мужа она пожертвовала все свое имущество бедным и заботилась о гонимых христианах. В Рождество, 25 декабря 304 года, она была осуждена за исповедание христианской веры и заживо сожжена на костре.

Таким образом, в день рождения Иисуса она пережила свой небесный день рождения и в полной мере осознала призвание своего крестильного имени. А именно, в переводе ее имя означает Воскресение (гр. ἀνάστασıς, anastasis), что приравнивает ее к Иисусу Христу в его мученичестве и смерти, а с его воскресением она стала таковой. Из Сирмиума, где была построена ее первая церковь, ее почитание было перенесено сначала в Константинополь, а оттуда в Рим. Во время варварских нашествий гуннов и аваров христиане переносили мощи своих мучеников в более безопасные места. В это время мученический прах святой Анастасии был перенесен в Константинополь, а затем в IX веке в город Задар.

Имя святой Анастасии включено в Римский канон, а праздник святой Анастасии отмечается в Задаре и Задарской архиепархии 15 января каждого года.

Szent Anasztázia

Donát püspök 810-ben, hálából azért, hogy békét teremtett Kelet és Nyugat között, Konstantinápoly ajándékaként megkapta a vértanú Szent Anasztázia ereklyéit. Egy szarkofágot is készíttetett, amiről a szarkofágon található három felirat tanúskodik.

felirat:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

felirat:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

felirat:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Szent Anasztázia Sirmium-ban, Illyricum római provincia fővárosában, a mai Sremska Mitrovica (Szerbia) területén élt Diocletianus római császár uralkodása idején (3-4. század). Férje halála után minden vagyonát a szegényeknek adományozta, és az üldözött keresztényekről gondoskodott. 304 karácsonyának napján, december 25-én keresztény hitvallásáért elítélték, és máglyán elégették.

Így Jézus születésének napján szerezte mennyei születésnapját, teljes mértékben megvalósítván keresztségi nevének elhívását. Neve lefordítva feltámadást jelent (görögül ἀνάστασıς, anasztaszisz), ugyanis Jézus Krisztushoz mártíromságában és halálában hasonlóvá lett, feltámadásában pedig eggyé is vált vele. Sirmium-ból, ahol első temploma épült, tisztelete először Konstantinápolyba, majd onnan Rómába is eljutott. A hunok és az avarok barbár betörései idején a keresztények biztonságosabb helyekre vitték vértanúik ereklyéit. Ekkor kerültek át Szent Anasztázia mártír ereklyéi Konstantinápolyba, majd a 9. században Zadar városába.

Szent Anasztázia neve szerepel a római kánonban, és Szent Anasztázia ünnepét Zadarban és a Zadari Érsekségben minden év január 15-én ünneplik.

Święta Anastazja

W podzięce za doprowadzenie do pokoju między Wschodem a Zachodem, w prezencie od Konstantynopola w 810 r. biskup Donat otrzymał relikwie męczennicy św. Anastazji. Zlecił również wykonanie sarkofagu, o czym świadczą wykonane trzy inskrypcje.

Napis:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Napis:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Napis:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Św. Anastazja żyła w Sirmium, stolicy rzymskiej Ilirii, dzisiejszej Srijemskiej Mitrovicy, za panowania rzymskiego cesarza Dioklecjana (III/IV wiek). Po śmierci męża przekazała cały swój majątek ubogim i opiekowała się prześladowanymi chrześcijanami. W Boże Narodzenie, 25 grudnia 304 r., została skazana za wyznawanie wiary chrześcijańskiej i spalona żywcem na stosie.

Tak więc w dniu narodzin Jezusa doświadczyła swoich niebiańskich urodzin i w pełni zrealizowała powołanie swojego imienia chrzcielnego. Mianowicie, w tłumaczeniu, jej imię oznacza Zmartwychwstanie (gr. ἀνάστασıς, anastasis), w ten sposób św. Anastazja w zupełności utożsamiła się z męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. Z Sirmium, gdzie zbudowano jej pierwszy kościół, oddawanie jej czci, przeniosło się najpierw do Konstantynopola, a stamtąd do Rzymu gdzie wzniesiono bazyliki ku jej czci. Podczas barbarzyńskich najazdów Hunów i Awarów, chrześcijanie przenieśli relikwie swoich męczenników w bezpieczniejsze miejsca. W tym czasie proch męczennicy świętej Anastazji został przeniesiony do Konstantynopola, a następnie w IX wieku do miasta Zadar.

Imię św. Anastazji znajduje się w kanonie rzymskim, a święto św. Anastazji obchodzone jest w Zadarze i archidiecezji zadarskiej, 15 stycznia każdego roku.

Santa Anastasia

En agradecimiento por haber propiciado la paz entre Oriente y Occidente, el obispo Donat recibió como regalo de Constantinopla en 810 las reliquias de la mártir Santa Anastasia. También mandó hacer un sarcófago, como demuestran las tres inscripciones que hay en él.

Inscripción:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC REQVIESCIT CORP /

VS BEATE S(AN)C(T)E ANASTASIE + DE DONIS D(E)I ET /

S(AN)C(T)E ANASTASIE DONATVS PECCATVR EPISCO /

PVS FECIT D(E)O GRATIAS

Inscripción:

+ IN NOMINE S(AN)C(T)E TRINITATIS HIC RE /

QUIESCIT CORPVS BEATE S(AN)C(T)E ANA /STASIA

Inscripción:

+ DE DONIS D(E)I DONATVS

PECCATVR EPISCOPVS

FECIT

Santa Anastasia vivió en Sirmium, capital de la Ilírica romana, la actual Srijemska Mitrovica, durante el reinado del emperador romano Diocleciano (siglo III y IV. Tras la muerte de su marido, donó todos sus bienes a los pobres y se ocupó de los cristianos perseguidos. El día de Navidad, 25 de diciembre de 304, fue condenada por profesar la fe cristiana y quemada viva en la hoguera.

Así, el día del nacimiento de Jesús, vivió su cumpleaños celestial y realizó plenamente la vocación de su nombre de bautismo. Traducido, en efecto, su nombre significa Resurrección (gr. ἀνάστασıς, anástasis), lo que la equipara con Jesucristo en su martirio y muerte, y con su resurrección se convirtió en una sola cosa. De Sirmium, donde se construyó su primera iglesia, su veneración se trasladó primero a Constantinopla, y de allí a Roma. Durante las invasiones bárbaras de los hunos y los ávaros, los cristianos trasladaron las reliquias de sus mártires a lugares más seguros. En aquella época, el polvo martirial de Santa Anastasia se trasladó a Constantinopla, y después, en el siglo IX, a la ciudad de Zadar.

El nombre de Santa Anastasia está incluido en el Canon Romano, y la fiesta de Santa Anastasia se celebra en Zadar y en la archidiócesis de Zadar el 15 de enero de cada año.