Oltar Presvetog Oltarskog Sakramenta

Oltar Presvetog Oltarskog Sakramenta podignut je 1719. godine, a izradili su ga Antonio Viviani i Francesco Cabianca.

Središnja ideja oltara mogla bi biti mali natpis ne haestis (Ne kolebaj se!) u rukama središnjeg anđela upućene vjerniku koji traži pomoć Boga Oca (reljef na vrhu oltara) i pomoć njegova Sina Isusa Krista Jaganjca Božjeg (medaljon na dnu oltara). Kako bi spasio čovjeka Bog daje svoga Sina, kao što pelikan (reljef na kupoli) daje svoje tijelo za hranu mladunčadi. Isus Krist, kao žrtveno janje umire na križu pred očima svoje žalosne majke Marije, koja ga nakon smrti drži u svojim rukama (Pietà). Sve to zapisano je u evanđeljima četvorice evanđelista čije impozantne skulpture stoje na oltaru. Dvojica proroka, Mojsije i Ilija upućuju na brdo Tabor u trenutku preobraženja (Transfiguratio), kada su trojica apostola vidjela preobraženo tijelo Isusa Krista, te poželjela ostati s njim. Tu želju svaki čovjek može ostvariti pomoću nebeske hrane, Euharistije, koja mu pomaže da ne odustaje. Desno od ovog oltara nalazi se oltar za relikvije svetaca (19. stoljeće).

Altar of the Blessed Sacrament

The altar of the Blessed Sacrament was built in 1719 and was made by Antonio Viviani and Francesco Cabianca.

The central idea of the altar could be a small inscription ne haestis (Do not waver!) in the hands of the central angel addressed to the believer who seeks the help of God the Father (relief at the top of the altar) and the help of his Son Jesus Christ the Lamb of God (medallion at the foot of the altar). God, like a pelican (dome relief), gives Himself, His Son, who is held in the hands of His Mother Mary (Pietà). All this was written in the gospels of the four evangelists whose imposing sculptures stand out on the altar. The two prophets, Moses and Elijah, point to Mount Tabor at the moment of the transfiguration (Transfiguratio), when the three apostles saw the transfigured body of Jesus Christ and wished to remain with him. Each person can realize this desire with the help of the heavenly food, the Eucharist, which helps him or her not to waver. To the right of this altar is the altar for the relics of saints (19^th century).

Der Altar des Allerheiligsten Altarssakraments

Der Sakramentsaltar wurde 1719 errichtet und von Antonio Viviani und Francesco Cabianca geschaffen.

Die zentrale Idee des Altars könnte eine kleine Inschrift ne haestis (wanke nicht!) in den Händen des Engels in der Mitte sein, die sich an den Gläubigen richtet, der die Hilfe Gottes des Vaters (Relief oben am Altar) und seines Sohnes Jesus Christus, des Lammes Gottes (Medaillon am Fuß des Altars) sucht. Um den Menschen zu erlösen, gibt Gott seinen Sohn dahin, wie der Pelikan (Kuppelrelief) sich selbst seinem Nachwuchs zur Nahrung gibt. Jesus Christus als das Opferlamm stirbt am Kreuz unter den Augen seiner traurigen Mutter Maria, die ihn nach seinem Tod in ihren Armen hält (Pietà). All dies wurde in den vier Evangelien niedergeschrieben. Die imposanten Skulpturen der vier Evangelisten sind auf dem Altar zu sehen. Die beiden Propheten Mose und Elia verweisen auf den Berg Tabor zum Zeitpunkt der Verklärung, wo drei der Jünger die verklärte Gestalt Jesu sahen und bei ihm zu bleiben wünschten. Jeder Mensch kann diesen Wunsch verwirklichen mit Hilfe der himmlischen Speise, der Eucharistie, die ihm hilft, nicht zu wanken. Rechts von diesem Altar befindet sich ein Altar für die Reliquien der Heiligen (19. Jh.).

Altare del Santissimo Sacramento

L’altare del Santissimo Sacramento fu costruito nel 1719 e fu realizzato da Antonio Viviani e Francesco Cabianca.

L’idea centrale dell’altare potrebbe essere una piccola iscrizione ne haestis (non vacillare!) nelle mani dell’angelo centrale rivolta al credente che cerca l’aiuto di Dio Padre (rilievo in cima all’altare) e l’aiuto di suo Figlio Gesù Cristo Agnello di Dio (medaglione ai piedi dell’altare). Dio, come un pellicano (rilievo della cupola), dona sé stesso, suo Figlio, che è tenuto tra le mani di sua Madre Maria (Pietà). Tutto questo è stato scritto nei vangeli dei quattro evangelisti, le cui imponenti sculture spiccano sull’altare.

I due profeti, Mosè ed Elia, indicano il monte Tabor nel momento della trasfigurazione (Transfiguratio), quando i tre apostoli videro il corpo trasfigurato di Gesù Cristo e desiderarono rimanere con lui. Ogni persona può realizzare questo desiderio con l’aiuto del cibo celeste, l’Eucaristia, che la aiuta a non vacillare. A destra di questo altare si trova l’altare delle reliquie dei santi (XIX secolo).

Autel du Saint-Sacrement

L’autel du Saint-Sacrement a été construit en 1719 par Antonio Viviani et Francesco Cabianca.

L’idée centrale de l’autel pourrait être une petite inscription ne haestis (Ne vacille pas !) dans les mains de l’ange central adressée au croyant qui cherche l’aide de Dieu le Père (relief en haut de l’autel) et l’aide de son Fils Jésus-Christ l’Agneau de Dieu (médaillon au pied de l’autel). Dieu, tel un pélican (relief de la coupole), se donne lui-même, son Fils, qui est tenu dans les mains de sa mère Marie (Pietà). Tout cela a été écrit dans les évangiles des quatre évangélistes dont les sculptures imposantes se détachent sur l’autel. Les deux prophètes, Moïse et Élie, indiquent le mont Thabor au moment de la transfiguration (Transfiguratio), lorsque les trois apôtres ont vu le corps transfiguré de Jésus-Christ et ont souhaité rester avec lui. Chaque personne peut réaliser ce désir avec l’aide de la nourriture céleste, l’Eucharistie, qui l’aide à ne pas vaciller. À droite de cet autel se trouve l’autel des reliques des saints (XIX^e siècle).

Altar do Santíssimo Sacramento

O altar do Santíssimo Sacramento foi construído em 1719 e foi realizado por Antonio Viviani e Francesco Cabianca.

A ideia central do altar poderia ser uma pequena inscrição ne haestis (Não vaciles!) nas mãos do anjo central dirigida ao crente que procura a ajuda de Deus Pai (relevo no topo do altar) e a ajuda do seu Filho Jesus Cristo Cordeiro de Deus (medalhão ao pé do altar). Deus, como um pelicano (relevo da cúpula), dá-se a si próprio, o seu Filho, que é segurado nas mãos da sua Mãe Maria (Pietà). Tudo isto foi escrito nos evangelhos dos quatro evangelistas cujas imponentes esculturas se destacam no altar.

Os dois profetas, Moisés e Elias, apontam para o monte Tabor no momento da transfiguração (Transfiguratio), quando os três apóstolos viram o corpo transfigurado de Jesus Cristo e desejaram ficar com ele. Cada pessoa pode realizar este desejo com a ajuda do alimento celeste, a Eucaristia, que a ajuda a não vacilar. À direita deste altar encontra-se o altar das relíquias dos santos (século XIX).

Алтарь Пресвятой Богородицы

Алтарь Пресвятой Богородицы был построен в 1719 году по проекту Антонио Вивиани и Франческо Кабианки.

Центральной идеей алтаря можно считать небольшую надпись ne haestis (Не колеблясь!) в руках центрального ангела, обращенную к верующему, который ищет помощи у Бога-Отца (рельеф на вершине алтаря) и у его Сына Иисуса Христа, Агнца Божьего (медальон у подножия алтаря). Бог, подобно пеликану (рельеф на куполе), отдает Себя, Своего Сына, которого держит на руках Его Мать Мария (Пьета). Все это было написано в Евангелиях четырех евангелистов, чьи внушительные скульптуры возвышаются над алтарем.

Два пророка, Моисей и Илия, указывают на гору Фавор в момент Преображения (Transfiguratio), когда три апостола увидели преображенное тело Иисуса Христа и пожелали остаться с ним. Каждый человек может осуществить это желание с помощью небесной пищи, Евхаристии, которая помогает ему не колебаться. Справа от этого алтаря находится алтарь для мощей святых (XIX век).

Az Oltáriszentség oltára

Az Oltáriszentség oltára 1719-ben épült, Antonio Viviani és Francesco Cabianca munkája.

Az oltár központi gondolata akár ez is lehetne: „ne haestis” („ne hezitálj”). A központi angyal a hívőknek a saját kezével az Atyaisten segítségét (dombormű az oltár tetején) és Fiának, Jézus Krisztusnak, az Isten Bárányának segítségét kéri (medalion az oltár lábánál). Isten, mint egy pelikán (kupoladombormű), önmagát, Fiát adja, akit anyja, Mária kezében tart (pietà). Mindezt a négy evangélista evangéliumában írták meg, akiknek impozáns szobrai az oltáron állnak. A két próféta, Mózes és Illés a Tábor hegyére mutat az átváltoztatás (transfiguratio) pillanatában, ahol a három apostol látta Jézus Krisztus elváltozott testét, és vele akartak maradni. Minden ember megvalósíthatja ezt a vágyat a mennyei eledel, az Eucharisztia segítségével, amely segít neki, hogy „ne hezitáljon”. Ettől az oltártól jobbra található a szentek ereklyéinek oltára (19. század).

Ołtarz Najświętszego Sakramentu

Ołtarz Najświętszego Sakramentu został zbudowany w 1719 roku przez Antonio Viviani i Francesco Cabianca.

Centralną ideą ołtarza może być mały napis ne haestis (Nie chwiej się!) w rękach centralnego anioła skierowany do wierzącego, który szuka pomocy Boga Ojca (płaskorzeźba na szczycie ołtarza) i pomocy Jego Syna Jezusa Chrystusa, Baranka Bożego (medalion u stóp ołtarza). Bóg, jak pelikan (płaskorzeźba na kopule), daje siebie, swojego Syna, który jest trzymany w rękach swojej Matki Maryi (Pietá). Wszystko to zostało zapisane w przekazach czterech ewangelistów, których imponujące rzeźby wyróżniają się na ołtarzu. Dwaj prorocy, Mojżesz i Eliasz, wskazują na górę Tabor w momencie przemienienia (Transfiguratio), kiedy trzej apostołowie ujrzeli przemienione ciało Jezusa Chrystusa i zapragnęli pozostać z Nim. Każdy człowiek może zrealizować to pragnienie z pomocą niebiańskiego pokarmu, Eucharystii, która pomaga mu się nie zachwiać. Na prawo od tego ołtarza znajduje się ołtarz relikwii świętych (XIX  wiek).

Altar del Santísimo Sacramento

El altar del Santísimo Sacramento se construyó en 1719 y fue obra de Antonio Viviani y Francesco Cabianca.

La idea central del altar podría ser una pequeña inscripción ne haestis (¡No vaciles!) en las manos del ángel central dirigida al creyente que busca la ayuda de Dios Padre (relieve en la parte superior del altar) y la ayuda de su Hijo Jesucristo el Cordero de Dios (medallón a los pies del altar). Dios, como un pelícano (relieve en la cúpula), se entrega a sí mismo, a su Hijo, que es sostenido por las manos de su Madre María (Piedad). Todo esto está escrito en los evangelios de los cuatro evangelistas, cuyas imponentes esculturas destacan en el altar. Los dos profetas, Moisés y Elías, señalan el monte Tabor en el momento de la transfiguración (Transfiguratio), cuando los tres apóstoles vieron el cuerpo transfigurado de Jesucristo y desearon permanecer con Él. Cada persona puede realizar este deseo con la ayuda del alimento celestial, la Eucaristía, que le ayuda a no vacilar. A la derecha de este altar se encuentra el altar de las reliquias de los santos (siglo XIX).